wypadek samochodowy w pracy- skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego

[agatkk20]

Witam,

We wrześniu 2011r. miałam wypadek samochodowy podczas pracy, jestem PH. Zostałam uderzona w lewy bok samochodu. Sprawca dokonał gwałtownego skrętu w prawo, w wyniku czego doszło do kolizji i uszkodzenia lewego boku mojego samochodu. Na miejsce wypadku przyjechała wezwana przeze mnie Policja, która wykonała badania kierowców na trzeźwość. Wynik badania negatywny. Sprawca wypadku przyznał się do winy i został ukarany mandatem karnym i punktami karnymi. W dniu wypadku wróciłam do domu. Po powrocie poczułam się źle, zaczęła mnie boleć głowa i szyja oraz lewa ręka. Zażyłam lek przeciwbólowy, ale nie pomógł. W związku z tym zgłosiłam się na SOR. Lekarz przebadał mnie, zrobiono zdjęcia RTG kręgosłupa szyjnego oraz stawu barkowego.

Rozpoznanie: skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa oraz stłuczenie okolicy lewego barku. Do tego po kilku dniach doszło mi mnrowienie lewej części ciała -ręki oraz nogi- jest to zaznaczone w karcie u ortopedy.

Założono mi kołnierz szyjny do 3 tyg. oraz przepisano leki przeciwbólowe i zmniejszające napięcie mięśni.

Otrzymałam zwolnienie lekarskie od 09.09.-30.09.2011 r. Lekaż zalecił także dalsze leczenie ortopedyczne/neurologiczne. Otrzymałam kartę informacyjną z SOR

Oświadczam, że w dniu wypadku byłam w pełnej sprawności psychicznej i fizycznej, nie byłam pod wpływem alkoholu, narkotyków, środków psychotropowych ani innego podobnie działającego środka. Odbyłam wymagane wstępne lekarskie badania profilaktyczne stwierdzające brak przeciwwskazań do wykonywania zawodu przedstawiciela ds. Kluczowych Klientów, oraz odbyłam wymagane szkolenie wstępne ogólne w zakresie bhp i ochrony ppoż.

Koszty rehabilitacji wyszły mnie 1350zl, oraz wizyta lek u ortopedy 150zl.

Zgłosilam szkodę do Generali, gdzie jestem ubezpieczona grupowo z firmy na kwotę 100 000,00zl i otrzymalam odszkodowanie w wys.2000zl, stwierdzono u mnie 2% inwalidztwa.

Uważam, ze jest to zdecydowanie zaniżona suma odszkodowania, nie wiem co mogę robić dalej, czy pisac odwołanie (co w nim poruszyć) czy temat przekazać odpowiednim osobom, które pomogą mi uzyskac dużo większą kwotę odszkodowania?

Na ile mogę wogóle liczyć?

Dodam, iż obecnie jestem w ciąży i przerwałam leczenie (ze wzgl. na stan nie biore leków przeciwbólowych, nie chodze na rehabilitacje, ani do lekarza). Po porodzie zamierzam dalej kontynuowac leczenie.

Proszę o pomoc.

[Parus Lex]

Witam,

Bez wglądu w dokumentacje medyczną ciężko stwierdzić, czy ustalony uszczerbek na zdrowiu jest adekwatny do doznanych urazów, jednak zawsze warto się odwoływać.

Oprócz odszkodowania z NNW grupowego można jeszcze zgłosić szkodę z NNW samochodu jeżeli było wykupione jako dodatkowe ubezpieczenie do OC.

Ponad to, można zrobić zgłoszenie do ubezpieczyciela sprawcy wypadku. Z tytułu OC sprawcy można ubiegać się o zadośćuczynienie (najprawdopodobniej kilka tysięcy, ale bez znajomości szczegółów sprawy ciężko oceniać) oraz o zwrot poniesionych kosztów leczenia, kosztów opieki, utraconych prowizji (tu zależy jak była Pani wynagradzana i czy otrzymała Pani 100% zarobku na czas zwolnienia), ogólnie wszelkich poniesionych strat i utraconych korzyści.

Polecam skorzystanie z pełnomocnika, szczególnie, że jest Pani w ciąży i nie powinna się Pani denerwować, a pisanie odwołań i prowadzenie likwidacji szkody bywa stresujące.

Zapraszam do kontaktu z Kancelarią mailowo lub przez poniższy baner.

[Kancelaria Prawna]

agatkk20 wrote:

Witam,
We wrześniu 2011r. miałam wypadek samochodowy podczas pracy, jestem PH. Zostałam uderzona w lewy bok samochodu. Sprawca dokonał gwałtownego skrętu w prawo, w wyniku czego doszło do kolizji i uszkodzenia lewego boku mojego samochodu. Na miejsce wypadku przyjechała wezwana przeze mnie Policja, która wykonała badania kierowców na trzeźwość. Wynik badania negatywny. Sprawca wypadku przyznał się do winy i został ukarany mandatem karnym i punktami karnymi. W dniu wypadku wróciłam do domu. Po powrocie poczułam się źle, zaczęła mnie boleć głowa i szyja oraz lewa ręka. Zażyłam lek przeciwbólowy, ale nie pomógł. W związku z tym zgłosiłam się na SOR. Lekarz przebadał mnie, zrobiono zdjęcia RTG kręgosłupa szyjnego oraz stawu barkowego.
Rozpoznanie: skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa oraz stłuczenie okolicy lewego barku. Do tego po kilku dniach doszło mi mnrowienie lewej części ciała -ręki oraz nogi- jest to zaznaczone w karcie u ortopedy.
Założono mi kołnierz szyjny do 3 tyg. oraz przepisano leki przeciwbólowe i zmniejszające napięcie mięśni.
Otrzymałam zwolnienie lekarskie od 09.09.-30.09.2011 r. Lekaż zalecił także dalsze leczenie ortopedyczne/neurologiczne. Otrzymałam kartę informacyjną z SOR
Oświadczam, że w dniu wypadku byłam w pełnej sprawności psychicznej i fizycznej, nie byłam pod wpływem alkoholu, narkotyków, środków psychotropowych ani innego podobnie działającego środka. Odbyłam wymagane wstępne lekarskie badania profilaktyczne stwierdzające brak przeciwwskazań do wykonywania zawodu przedstawiciela ds. Kluczowych Klientów, oraz odbyłam wymagane szkolenie wstępne ogólne w zakresie bhp i ochrony ppoż.
Koszty rehabilitacji wyszły mnie 1350zl, oraz wizyta lek u ortopedy 150zl.
Zgłosilam szkodę do Generali, gdzie jestem ubezpieczona grupowo z firmy na kwotę 100 000,00zl i otrzymalam odszkodowanie w wys.2000zl, stwierdzono u mnie 2% inwalidztwa.
Uważam, ze jest to zdecydowanie zaniżona suma odszkodowania, nie wiem co mogę robić dalej, czy pisac odwołanie (co w nim poruszyć) czy temat przekazać odpowiednim osobom, które pomogą mi uzyskac dużo większą kwotę odszkodowania?
Na ile mogę wogóle liczyć?
Dodam, iż obecnie jestem w ciąży i przerwałam leczenie (ze wzgl. na stan nie biore leków przeciwbólowych, nie chodze na rehabilitacje, ani do lekarza). Po porodzie zamierzam dalej kontynuowac leczenie.
Proszę o pomoc.

W związku z przedmiotowym wypadkiem, powinna Pani podjąć kilka czynności tj.:
1. zgłosić wypadek pracodawcy jako wypadek przy pracy - jeśli zostanie on uznany będzie mogła Pani wystąpić o jednorazowe odszkodowanie z ZUS

2. zgłosić szkodę z polisy OC sprawcy wypadku, będzie mogła Pani otrzymać:
- zadośćuczynienie za krzywdę
- odszkodowanie z tytułu poniesionych strat i utraconych korzyści

3. z ubezpieczenia w Generali proszę zażądać kopii orzeczenia lekarskiego oraz tabeli w oparciu o którą dokonano orzeczenia - pozwoli to na przygotowanie ewentualnego odwołania

W Pani przypadku zatrudnienie pełnomocnika może być korzystne.

W przypadku pytań prosimy o kontakt z Kancelarią - stopka poniżej.

[agatkk20]

Dziękuje za odpowiedzi!

 

Dodam, iż z rozpoznanie z SOR to: skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa oraz stłuczenie okolicy lewego barku

 

Ortopeda dodał M23 wewnętrzne uszkodzenia stawu kolanowego, bóle odc L-S, silne bóle barku z ograniczeniem ruchomości, drętywienia ręki lewej i nogi lewej, uczucie napięcia mięśniowego karku i barków, wzmożone napiecie mięśniowe.

Nadal zalecana terazpia manualna, obecnie niemożliwa ze względu na ciąże.

 

 

 

Pozdrawiam

[Parus Lex]

agatkk20 wrote:

Dziękuje za odpowiedzi!

Dodam, iż z rozpoznanie z SOR to: skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa oraz stłuczenie okolicy lewego barku

Ortopeda dodał M23 wewnętrzne uszkodzenia stawu kolanowego, bóle odc L-S, silne bóle barku z ograniczeniem ruchomości, drętywienia ręki lewej i nogi lewej, uczucie napięcia mięśniowego karku i barków, wzmożone napiecie mięśniowe.
Nadal zalecana terazpia manualna, obecnie niemożliwa ze względu na ciąże.



Pozdrawiam

Przedstawione urazy na pewno będą miały wpływ na zwiększenie wysokości zadośćuczynienia, a także odwołanie do ubezpieczyciela z NNW grupowego z takimi informacjami staje się bardziej zasadne.

[szkoda]

agatkk20 wrote:

Dziękuje za odpowiedzi!

Dodam, iż z rozpoznanie z SOR to: skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa oraz stłuczenie okolicy lewego barku

Ortopeda dodał M23 wewnętrzne uszkodzenia stawu kolanowego, bóle odc L-S, silne bóle barku z ograniczeniem ruchomości, drętywienia ręki lewej i nogi lewej, uczucie napięcia mięśniowego karku i barków, wzmożone napiecie mięśniowe.
Nadal zalecana terazpia manualna, obecnie niemożliwa ze względu na ciąże.

Pozdrawiam

Wszystko to będzie miało wpływ na odszkodowanie i zadośćuczynienie.

1) Jeśli chodzi o likwidację szkody z polisy OC sprawcy to z polisy OC pojazdu, którym kierował sprawca w ramach likwidacji szkody osobowej przysługuje odszkodowanie tj. m. in. koszty leczenia, hospitalizacji, rehabilitacji, zakupu sprzętu rehabilitacyjnego, protez, leków, materiałów opatrunkowych, dodatkowego odżywiania, utraconego dochodu, zniszczonych rzeczy podczas wypadku, holowania pojazdu, parkingu pojazdu i wynajmu pojazdu zastępczego od chwili powstania szkody do dnia likwidacji szkody jako normalne następstwa zdarzenia z którego wynikła szkoda jak i zadośćuczynienie którego wysokość zależy m.in. od bólu fizycznego i cierpienia psychicznego tzw. krzywdy moralnej, przebytych zabiegów i operacji, nasilenia bólu i cierpień oraz czasu jego trwania, długotrwałość choroby, rozmiaru kalectwa i jego trwałości, wpływu trwałego uszczerbku na zdrowiu na życie osobiste i społeczne, płci poszkodowanego, widocznych nieodwracalnych następstw medycznych wypadku tj. oszpecenia i kalectwa, wieku poszkodowanego, poczucia bezradności życiowej, nieprzydatności społecznej, wykluczenia społecznego, rodzaju wykonywanej pracy i zawodu, zwiększonych potrzeb, zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość. Jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, z góry także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu. Jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty odszkodowawczej tzw. renta odszkodowawcza na zwiększone potrzeby lub z tytułu niezdolności do pracy. Jeżeli w chwili wydania wyroku szkody nie da się dokładnie ustalić, poszkodowanemu może być przyznana renta tymczasowa. Jeżeli w chwili wydania wyroku szkody nie da się dokładnie ustalić, poszkodowanemu może być przyznana renta tymczasowa. Zgodnie z tezą wyroku S.N. z dnia 10 czerwca 1999 r. II UKN 681/98 „Przy ocenie wysokości zadośćuczynienia za krzywdę (art. 445 § 1 KC) należy uwzględniać przede wszystkim nasilenie cierpień, długotrwałość choroby, rozmiar kalectwa, trwałość następstw zdarzenia oraz konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu osobistym i społecznym” (por. np. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 18 września 1970 r., II PR 267/70, OSNCP 1971 z. 6, poz. 103 oraz z dnia 15 lipca 1977 r., IV CR 266/77 i z dnia 23 kwietnia 1969 r., I PR 23/69 – nie publikowane). Podobnie S.N. w wyroku z dnia 17 września 2010 r., II CSK 94/10 „Oceniając rozmiar doznanej krzywdy trzeba zatem wziąć pod rozwagę całokształt okoliczności, w tym rozmiar cierpień fizycznych i psychicznych, ich nasilenie i czas trwania, nieodwracalność następstw wypadku (kalectwo, oszpecenie), rodzaj wykonywanej pracy, szanse na przyszłość, poczucie nieprzydatności społecznej, bezradność życiową oraz inne czynniki podobnej natury” (zob. uchwała pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 1973 r., III CZP 37/73, OSNC 1974, nr 9, poz. 145 oraz orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 15 grudnia 1965 r., II PR 280/65, OSNCP 1966, nr 10, poz. 168, z dnia 4 czerwca 1968 r., I PR 175/68, OSNCP 1969, nr 2, poz. 37, z dnia 10 października 1967 r., I CR 224/67, OSNCP 1968, nr 6, poz. 107, z dnia 19 sierpnia 1980 r., IV CR 283/80, OSNCP 1981, nr 5, poz. 81, z dnia 10 grudnia 1997 r., III CKN 219/97, nie publ., z dnia 20 marca 1998 r., II CKN 650/97, nie publ., z dnia 11 lipca 2000 r., II CKN 1119/98, nie publ., z dnia 12 października 2000 r., IV CKN 128/00, nie publ., z dnia 12 września 2002 r., IV CKN 1266/00, nie publ., z dnia 29 września 2004 r., II CK 531/03, nie publ., z dnia 30 stycznia 2004 r., I CK 131/03, OSNC 2005, nr 2, poz. 40 oraz z dnia 28 czerwca 2005 r., I CK 7/05, nie publ., z dnia 9 listopada 2007 r., V CSK 245/07, OSNC-ZD 2008, nr D, poz. 95, z dnia 14 lutego 2008 r., II CSK 536/07, OSP 2010, nr 5, poz. 47, z dnia 26 listopada 2009 r., III CSK 62/09, OSNC-ZD 2010, nr C, poz. 80 i z dnia 28 stycznia 2010 r., I CSK 244/09, nie publ.). Co ważne w latach 60 ubiegłego stulecia w orzecznictwie ukształtował się pogląd, że wysokość zadośćuczynienia powinna być utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa (zob. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 24 czerwca 1965 r., I PR 203/65, OSPiKA 1966, nr 4, poz. 92). Jego konsekwencją – na co wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 30 stycznia 2004 r., I CK 131/03 (OSNC 2005, nr 2, poz. 40) – była utrzymująca się tendencja do zasądzania skromnych sum tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Jednak funkcja kompensacyjna powinna mieć istotne znaczenie dla ustalenia wysokości zadośćuczynienia. Już w XXI wieku S.N. dąży do przełamania tej tendencji i wielokrotnie podkreślał że ze względu na kompensacyjny charakter zadośćuczynienia jego wysokość musi przedstawiać odczuwalną wartość ekonomiczną, adekwatną do warunków gospodarki rynkowej. Wyrok S.N. z dnia 17 września 2010 r., II CSK 94/10 „Stopa życiowa poszkodowanego nie ma wpływu na wysokość zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę (art. 445 § 1 k.c.)”. Zgodnie z tezę S.N. z dnia 30 stycznia 2004 r., I CK 131/03 „Powołanie się przez sąd przy ustalaniu zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę na potrzebę utrzymania wysokości zadośćuczynienia w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa, nie może prowadzić do podważenia kompensacyjnej funkcji zadośćuczynienia” (zob. także wyroki Sądu Najwyższego z dnia 29 października 1997 r., II CKN 416/97, nie publ., z dnia 19 maja 1998 r., II CKN 756/97, nie publ., z dnia 18 listopada 1998 r., II CKN 353/98, nie publ., z dnia 29 października 1999 r., I CKN 173/98, nie publ., z dnia 12 października 2000 r., IV CKN 128/00, nie publ., z dnia 11 stycznia 2001 r., IV CKN 214/00, nie publ., z dnia 12 września 2002 r., IV CKN 1266/00, nie publ., z dnia 11 października 2002 r., I CKN 1065/00, nie publ., z dnia 10 lutego 2004 r., IV CK 355/02, nie publ., z dnia 27 lutego 2004 r., V CK 282/03, nie publ., z dnia 28 czerwca 2005 r., I CK 7/05, nie publ., z dnia 10 marca 2006 r., IV CSK 80/05, OSNC 2006, nr 10, poz. 175 i z dnia 9 listopada 2007 r., V CSK 245/07, OSNC-ZD 2008, nr D, poz. 95 i z dnia 28 stycznia 2010 r., I CSK 244/09, nie publ.). Porównanie takie jednak może stanowić tylko orientacyjną wskazówkę, nie może bowiem naruszać zasady indywidualizacji okoliczności wyznaczających rozmiar krzywdy doznanej przez konkretnego poszkodowanego (zob. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 30 stycznia 2004 r., I CK 131/03, z dnia 26 listopada 2009 r., III CSK 62/09 i z dnia 28 stycznia 2010 r., I CSK 244/09). Dla zasądzenia renty nie jest nieodzowne wykazanie, że poszkodowany takie wydatki rzeczywiście ponosi, a jedynie udowodnienie konieczności takich wydatków w wyniku doznanego uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 4 marca 1969, I PR 28/69, OSNCP 1969, nr 12, poz. 229, i z dnia 11 marca 1976 r., IV CR 50/76, OSNCP 1977, nr 1, poz. 11). W orzecznictwie ugruntował się aprobowany przez piśmiennictwo pogląd opowiadający się za kompensacyjnym charakterem przewidzianego w art. 445 § 1 k.c. zadośćuczynienia pieniężnego, tj. uznający je za sposób naprawienia szkody niemajątkowej, wyrażającej się krzywdą w postaci doznanych cierpień fizycznych i psychicznych (por. w szczególności wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 czerwca 1968 r., I PR 175/68, OSNCP 1969, nr 2, poz. 37, oraz uchwałę pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 1973 r., III CZP 37/73, OSNCP 1974, nr 9, poz. 145). Sąd przy ustalaniu rozmiaru krzywdy i tym samym wysokości zadośćuczynienia ma pewną swobodę. Ocena sądu w tym względzie powinna opierać się na całokształcie okoliczności sprawy, nie wyłączając takich czynników, jak np. wiek poszkodowanego (por. np. orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 2 września 1960 r., 3 CR 173/60, OSN 1962, nr 1, poz. 14, z dnia 15 grudnia 1965 r., II PR 280/65, OSNCP 1966, nr 10, poz. 168, i z dnia 12 września 2002 r., IV CKN 1266/00, nie publ.) i postawa sprawcy (por. np. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1967 r., I CR 224/67, OSNCP 1968, nr 6, poz. 107, oraz z dnia 19 sierpnia 1980 r., IV CR 238/80, OSNCP 1981, nr 5, poz. 81). Wiek poszkodowanego i postawa sprawcy mogą rzutować na rozmiar krzywdy; gdy poszkodowany jest osobą młodą lub następuje szczególne nasilenie winy sprawcy rozmiar krzywdy może być większy niż gdy takie okoliczności nie występują. Przykładowo, w sprawie, w której zapadł wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 września 2002 r., IV CKN 1266/00, wysokość zadośćuczynienia dla powoda – ucznia poparzonego w dniu 24 listopada 1994 r. (łączna powierzchnia oparzeń – 7%, w tym oparzenia pierwszego i drugiego stopnia twarzy oraz drugiego i trzeciego stopnia rąk), została ustalona na 70 000 zł, a w sprawie, w której zapadł wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 września 1999 r. III CKN 339/98, powódce, studentce medycyny, przyznano w 1996 r. zadośćuczynienie w kwocie 30 000 zł w związku z uszkodzeniem w wypadku samochodowym łokcia prawej ręki, przejawiającym w znacznym ograniczeniu prostowania i zginania tej ręki. W innej znów sprawie w której zapadł wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 stycznia 2004 r., I CK 131/03, powodowi przyznano zadośćuczynienie w kwocie 135 900 zł w związku z wieloodłamaniowym złamaniu kości podudzia lewego, skrócenia podudzia, przemieszczenia kości, złamania żeber, stłuczenia płatów czołowych mózgu, wstrząśnienia mózgu, złamania zębów, połamania kości śródręcza, ran ciętych i szarpanych czoła, warg, języka, rąk i tułowia. Stopień utraty zdrowia przez powoda biegły określił na 40%, a jeszcze w innej sprawie w której zapadł wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 września 2010 r., II CSK 94/10 powodowi przyznano zadośćuczynienie w kwocie 450 000 zł w związku z trwałym następstwem doznanych obrażeń jest ograniczenie ruchomości kręgosłupa oraz deformacji trzonów dwóch kręgów w odcinku lędźwiowym, ograniczenie ruchomości lewego stawu kolanowego i lewego stawu skokowego, słaby zrost kości lewego podudzia, znaczne zniekształcenie prawej kości piętowej z wtórnymi zmianami zwyrodnienia w stawie skokowo-piętowym oraz brak palca prawej stopy, gdzie trwały uszczerbek na zdrowiu wynosił 74%. Nie można całkowicie abstrahować od tendencji występujących w orzecznictwie w porównywalnych przypadkach, gdyż konfrontacja analizowanego przypadku z innymi pozwala uniknąć rażących dysproporcji kwot zasądzanych z tytułu zadośćuczynienia, które mogłyby godzić w poczucie sprawiedliwości;

2) Z ubezpieczeń dobrowolnych NNW należy się odszkodowanie za trwały uszczerbek na zdrowiu liczony jako iloczyn trwałego uszczerbku na zdrowiu i sumy ubezpieczenia;

3) ZUS zobowiązany jest m.in. do wypłaty jednorazowego odszkodowania za stwierdzony trwały uszczerbek na zdrowiu na podstawie Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dn. 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłat jednorazowego odszkodowania (Dz. U. Nr 234, poz. 1974) oraz za długotrwały rozstrój zdrowia trwający powyżej 6 miesięcy pod warunkiem, że przyczyną wypadku nie była wyłącznie wina umyślna czy rażące niedbalstwo pracownika. Od 1 kwietnia 2012 r. weszło w życie Obwieszczenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dn. 28 lutego 2012 r. w sprawie wysokości jednorazowych odszkodowań z tytuły wypadków przy pracy i choroby zawodowej (M.P. 2012 Nr 0, poz. 127) w którym ustalono, że w okresie od dn. 1 kwietnia 2012 r. do dn. 31 marca 2013 r. wysokość jednorazowego odszkodowania z tytuły wypadków przy pracy lub choroby zawodowej za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu wynosi 680 zł..